Miesiąc: wrzesień 2019

Osoby, których dotknęło bezrobocie, mogą zarejestrować się w urzędzie pracy. Poprzez zarejestrowanie się w urzędzie pracy osoba bezrobotna ma ubezpieczenie zdrowotne. Jeżeli w ciągu ostatnich 18 miesięcy przepracowała 365 dni na co najmniej minimalnym wynagrodzeniu, uzyska zasiłek dla bezrobotnych. Należy pamiętać, że bezrobotnym może być osoba, która nie wykonuje pracy zarobkowej. Dodatkowo musi być zarejestrowana we właściwym miejscowo powiatowym urzędzie pracy. Zatem kto może się zarejestrować jako bezrobotny?

Czy pozostając bez pracy warto zarejestrować się w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna?

Wielu osobom może się to opłacać, ponieważ uzyskuje się w ten sposób szereg uprawnień, w tym:

• prawo do ubezpieczenia zdrowotnego dla siebie, małżonka,
• prawo do zasiłku dla bezrobotnych (po spełnieniu dodatkowych warunków),
• dostęp do usług rynku pracy (pośrednictwo pracy, poradnictwo zawodowe, szkolenia),
• dostęp do instrumentów rynku pracy (np. dofinansowanie podjęcia działalności gospodarczej, konsultacji, doradztwa, dodatek aktywizacyjny).
  
  

Warunki rejestracji w urzędzie pracy

1. Osoba ubiegająca się o zarejestrowanie w urzędzie pracy musi mieć ukończone 18 lat,
2. Nieprowadzenie działalności gospodarczej,
3. Zarejestrowana może być osoba, która nie jest właścicielem lub posiadaczem samoistnym, lub zależnym nieruchomości rolnej o powierzchni przekraczającej 2 ha,
4. Zarejestrowana może być osoba, która nie jest tymczasowo aresztowana lub nie odbywa kary pozbawienia wolności, z wyjątkiem kary pozbawienia wolności odbywanej poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego,
5. Osoba ta nie ma prawa do m.in. emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty socjalnej, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku chorobowego, zasiłku macierzyńskiego lub zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego,
6. Brak przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym z działów specjalnych produkcji rolnej.

Rejestracja w urzędzie pracy

Koniecznym warunkiem do uzyskania statusu osoby bezrobotnej jest rejestracja we właściwym dla miejsca zameldowania stałego lub czasowego powiatowym urzędzie pracy. Zgłaszający się do rejestracji wypełnia kartę rejestracyjną. Informacje w niej zapisane są sprawdzane przez pracownika urzędu z oryginałami dostarczonych dokumentów. Należy więc pamiętać, aby zabrać ze sobą wymagane dokumenty. Przede wszystkim musi to być: dowód osobisty, świadectwo ukończenia ostatniej szkoły (uczelni) w oryginale, świadectwa pracy z całego okresu zatrudnienia, zaświadczenia o okresach wykonywania innej pracy zarobkowej (umowa o pracę, umowa zlecenie, umowa o dzieło), dokument stwierdzający przeciwwskazania do wykonywania określonych prac, numer NIP, świadectwa kwalifikacyjne lub zaświadczenia – szkolenia, kursy, uprawnienia zawodowe, prawo jazdy (oryginały).

Urlop zaległy to urlop niewykorzystany w roku kalendarzowym, w którym pracownik nabył do niego prawo. Kodeks pracy przewiduje maksymalny termin wykorzystania zaległego urlopu wypoczynkowego. Do kiedy więc mamy czas, aby go wykorzystać ?

Niestety nie zawsze istnieje możliwość wykorzystania urlopu wtedy, kiedy nam to odpowiada, często mają wpływ na to obowiązki służbowe bądź trudna sytuacja firmy nie pozwalają na wykorzystanie należnego urlop w terminie, jaki nakazuje Kodeks pracy. Warto jednak pamiętać, że niewykorzystany urlop nie przepada, a więc możemy, a nawet powinniśmy, wykorzystać go jak najszybciej.

Urlop wypoczynkowy

Urlop wypoczynkowy udzielany jest na wniosek pracownika. Na jego wniosek może być podzielony na części, jednak w tym przypadku co najmniej jedna część wypoczynku powinna trwać nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych (art. 162 Kodeksu Pracy). To znaczy, że pracownik jest zobowiązany raz w roku skorzystać z takiego długiego wypoczynku (firmy przeważnie uwzględniają to również w obowiązkach pracownika w Regulaminie Pracy) brane są tutaj pod uwagę dni kalendarzowe, więc nie zawsze będzie to wykorzystanie 10 dni urlopowych, bo inaczej może wynikać z naszego harmonogramu pracy lub w któryś z dni wypada święto czy inny dzień wolny. Z powyższych przepisów Kodeksu Pracy wynika też fakt, że jeżeli nie będziemy wnioskowali do pracodawcy o urlop, a nadal będziemy mieć urlop zaległy, pracodawca może wyznaczyć termin wykorzystania urlopu zaległego, aby wypełnić nałożony na siebie obowiązek wynikający z art. 161 Kodeksu Pracy.

Kiedy należy wykorzystać zaległy urlop ?

Pracownik powinien wykorzystać zaległy urlop zwłaszcza wtedy, gdy stosunek pracy został rozwiązany i biegnie okres wypowiedzenia, a pracodawca udzieli pracownikowi takiego urlopu. Czas udzielonego wolnego, z wyłączeniem zaległego urlopu, nie powinien być jednak dłuższy niż wymiar określony w artykule 155 (1) Kodeksu pracy, czyli urlop powinien zostać naliczony proporcjonalnie do okresu zatrudnienia.

Ważne ! Kodeks pracy wyznacza termin, do którego zaległy urlop wypoczynkowy powinien zostać wykorzystany — jest to właśnie 30 września.

Kiedy przysługuje ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy ?

Pracownicy, którzy nie wykorzystują urlopu wypoczynkowego lub robią to w niewielkim stopniu, czasem spodziewają się, że pracodawca wypłaci im ekwiwalent za urlop wypoczynkowy w trakcie zatrudnienia. Według artykułu 171 Kodeksu pracy pracodawca ma obowiązek wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy wyłącznie w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia umowy o pracę. Niedopuszczalne jest wypłacenie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w trakcie trwania stosunku pracy.

Każde przedsiębiorstwo zobligowane do prowadzenia pełnej księgowości powinno doskonale orientować się, czym są aktywa oraz pasywa. Trzeba mieć bowiem świadomość, że kwestie te są integralną częścią składową bilansu, który należy uznawać za bodaj najistotniejsze sprawozdanie z funkcjonowania przedsiębiorstwa. Dlatego też warto zaznajomić się z istotą pasywów i aktywów firmowych, zachodzącymi pomiędzy nimi podobieństwami i różnicami, a także zasadami sporządzania bilansów finansowych danego przedsiębiorstwa. Podstawowe informacje odnoszące się do tych zagadnień znajdą się w niniejszym artykule.

Kilka słów o aktywach

Wszelkie kwestie związane z aktywami zostały uregulowane w ustawie o rachunkowości. Zgodnie z zawartą w tym akcie prawnym definicją za aktywa trzeba uważać podlegające ścisłej kontroli przedsiębiorstwa zasoby majątkowe, których realna wartość została określona w sposób niepozostawiający żadnych wątpliwości. Aktywa zwykle zostają utworzone na skutek realizacji określonych działań, ukierunkowanych na osiągnięcie stałego lub tymczasowego zysku finansowego. Do grona aktywów zalicza się różne składniki majątkowe takie jak na przykład zapłata za dostarczony towar lub zrealizowaną usługę, wyposażenie wnętrza biurowego, licencje na oprogramowania komputerowe, a także kapitał własny założyciela przeznaczony na powołanie do życia firmy oraz jej rozwój.

Klasyfikacja aktywów

Za podstawowe kryterium podziału aktywów uznaje się stopień ich płynności. W ten sposób wyodrębnia się od siebie aktywa trwałe oraz obrotowe. Te pierwsze pozostają w firmie przez okres przekraczający jeden rok, począwszy od dnia bilansowego. Aktywa trwałe cechuje relatywnie niski stopień płynności. Aktywa takie dzieli się na kilka rodzajów. Zalicza się do nich zatem m.in. wartości niematerialne i prawne, wśród których wskazuje się głównie na te prawa majątkowe, które można swobodnie wykorzystywać w sensie gospodarczym przez okres powyżej jednego roku. Tego rodzaju wartościami są zwykle rzeczy nabyte oraz wniesione w majątek przedsiębiorstwa na skutek dokonania darowizny lub aportu (licencje, patenty, autorskie prawa majątkowe i prawa pokrewne, know how itp.). Nie można o nich natomiast mówić w przypadku wartości prawnych oraz niematerialnych wytworzonych w danym zakładzie pracy. Oprócz tego trzeba również wspomnieć o rzeczowych aktywach trwałych, czyli rzeczach, które można użytkować w okresie dłuższym niż jeden rok, przy czym cechuje je kompletność i zdatność do użytku. Do takich zalicza się przede wszystkim urządzenia, maszyny, różnego rodzaju nieruchomości, a także żywy inwentarz. Ponadto wartościami niematerialnymi i prawnymi są także należności długoterminowe i inwestycje krótkoterminowe. O tych pierwszych mówi się wówczas, gdy występują różne firmowe należności, wynikające z innych niż standardowa działalności firmy, których termin spłaty przekracza termin jednego roku, licząc od dnia bilansowego.

Natomiast jeśli chodzi o inwestycje długoterminowe, są one aktywami, za pomocą których dąży się do uzyskania szeroko zakrojonych korzyści ekonomicznych powstałych na skutek wzrostu ich wartości w przeciągu określonego czasu (np. długoterminowe papiery wartościowe, udziały w spółce zoo itp.). Z kolei za aktywa obrotowe uznaje się: aktywa rzeczowe, które należy zużyć w przeciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego; płatne i wymagalne aktywa finansowe, które należy zbyć w ciągu jednego roku od dnia bilansowego; należności krótkoterminowe, wynikające głównie z dostaw towarów i usług, jak również rozliczenia międzyokresowe, które trwają nie więcej niż 12 miesięcy do dnia bilansowego.

Kilka słów o pasywach

Za pasywa uznaje się pewne źródła dochodów danej jednostki gospodarczej, dzięki którym można odkryć, skąd wzięły się przychody firmowe. Pasywami mogą być na przykład kapitały zakładowe, a także różnego rodzaju zobowiązania finansowe na poczet planowanych inwestycji rozwojowych przedsiębiorstwa. Wśród pasywów wyodrębnia się przede wszystkim kapitały własne oraz obce. Te pierwsze reprezentowane są przez kapitały podstawowe, przeznaczone na zainicjowanie działalności gospodarczej; kapitały zapasowe wynikające z nadwyżki cen w stosunku do nominalnej wartości akcji lub powstałe z uwagi na zatrzymywanie części zysku netto przez firmę; kapitały z aktualizacji wyceny, które zależą od przeszacowania inwestycji długoterminowych i środków trwałych; kapitały rezerwowe, tworzone przez spółki akcyjne po to, aby pokryć różnego rodzaju straty i zobowiązania.

Kapitałami obcymi nazywa się środki pieniężne przekazane przedsiębiorstwu na pewien określony czas – wraz z jego upływem należy zwrócić te środki właścicielowi. Niekiedy może się to wiązać z kosztami w postaci odsetek. Wśród kapitałów obcych wymienia się także zobowiązania powstające na skutek korzystania z papierów wartościowych, jak również wynagrodzenia pracownicze. Dotyczy to głównie kredytów i pożyczek. Do momentu zwrotu kapitału uważa się go za zobowiązanie przedsiębiorstwa względem innej jednostki.

Niejednokrotnie występuje sytuacja, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą dokumentują poniesione koszty firmowe paragonem fiskalnym otrzymanym od sprzedającego. Co w sytuacji, gdy zostanie on utracony? W przypadku faktury możemy prosić o wystawienie duplikatu, jak jest w momencie paragonu fiskalnego ? O tym dowiedzie się w dzisiejszym artykule.

Zatem czy istnieje duplikat paragony fiskalnego ? Niestety nie istnieje takie pojęcie. Drukarki fiskalne czy też kasy, bądź programy do wystawiania dokumentów nie posiadają takiej opcji.

Jedynym możliwym rozwiązaniem jest zwrócenie się z prośbą do sprzedawcy o wykonanie kopii paragonu z rolki. Transakcja jest rejestrowana w dwóch kopiach. Jedną otrzymuje kupujący do rąk własnych, a druga zgodnie z przepisami jest archiwizowana przez sprzedawcę na okres 5 lat.

Paragon fiskalny – kontrola skarbowa

Warto wiedzieć, że papier w kasach i drukarkach fiskalnych jest światłoczuły. Po pewnym okresie (około 1-2 lat) staję się on wypłowiały i wydrukowana treść staje się małowidoczna/niewidoczna. Może to zatem przysporzyć dość poważnych kłopotów przedsiębiorcy w trakcie kontroli organów podatkowych, gdyż to na jego barkach spoczywa obowiązek przedłożenia dokumentacji w czytelnej formie.

Najlepszym rozwiązaniem jest wykonanie kserokopii paragonu, która jest honorowana tak samo, jak oryginał.

Dobrym rozwiązaniem dla sprzedawców, którzy powinni archiwizować dużą liczbę transakcji zapisanych w rolkach przez okres 5 lat jest stosowanie kas i drukarek fiskalnych wykonujących kopie elektroniczne paragonów.