Przepisy, które dotyczą pracy osób niepełnosprawnych obejmują kilka istotnych ograniczeń dotyczących ich czasu pracy.
Art. 2a. 1. Osobę niepełnosprawną wlicza się do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych począwszy od dnia przedstawienia pracodawcy orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność.
Czas pracy osoby niepełnosprawnej zależny jest od stopnia orzeczenia o niepełnosprawności:
- osoby o lekkim stopniu niepełnosprawności – maksymalnie 8 godzin na dobę – 40 godzin w tygodniu,
- osoby, które są zaliczone do znacznego bądź umiarkowanego stopnia niepełnosprawności – maksymalnie 7 godzin na dobę – 35 godzin tygodniowo.
Niezależnie od stopnia niepełnosprawności, pracownicy z orzeczeniem o niepełnosprawności nie mogą być zatrudnieni w porze nocnej, czy też w godzinach nadliczbowych.
WAŻNE! Obniżone normy czasu pracy dla pracowników z aktualnymi orzeczeniami (stopień umiarkowany i znaczny) nie powodują obniżenia wysokości wynagrodzenia
Powyższe ograniczenia nie mają jednak bezwzględnego charakteru. Nie stosuje się ich w momencie, gdy:
- osoba jest zatrudniona przy pilnowaniu (ze względu na względnie małą uciążliwość tej pracy),
- na wniosek niepełnosprawnego pracownika – lekarz dokonujący badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku – lekarz sprawujący nad tą osobą wyrazi na to zgodę (wówczas koszty badań ponosi pracodawca).
Koniecznym elementem jest zatem wniosek zatrudnionej osoby.
Osobom, które zaliczone są do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności należy udzielić dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym.
Prawo do pierwszego dodatkowego urlopu nabywa się w momencie po przepracowaniu jednego roku po dniu zaliczenia do jednego z tych stopni niepełnosprawności.
Warto również pamiętać, że osoba niepełnosprawna (każdego stopnia: lekkiego, umiarkowanego i znacznego) ma prawo do dodatkowej przerwy w pracy na gimnastykę usprawniającą bądź wypoczynek. Czas przerwy wynosi 15 minut oraz jest wliczany do czasu pracy.