Co zrobić z nadpłaconym podatkiem VAT ?

Jeżeli jesteś czynnym podatnikiem podatku VAT, może się tak zdarzyć, że podatek naliczony jest wyższy od należnego, czyli masz nadwyżkę. Co z nią zrobić? Najprostszym rozwiązaniem (ale nie jedynym) jest wystąpienie o zwrot „nadwyżki” podatku na rachunek bankowy. Jednak często nie jest najkorzystniejsze dla przedsiębiorcy.

Zatem co zrobić z nadwyżką VAT ?

Dokonanie bezpośredniego zwrotu na rachunek bankowy przedsiębiorstwa

Jeśli przedsiębiorca chce otrzymać zwrot VAT na swoje konto firmowe, powinno to znaleźć odzwierciedlenie w odpowiednich pozycjach deklaracji VAT-7, VAT-7K.

Niestety może czekać dość długo na zwrot środków. Termin wypłaty wynosi 60 dni (licząc od dnia złożenia deklaracji z wykazaną kwotą nadwyżki). Termin ten jednak może być przedłużony przez naczelnika urzędu skarbowego, jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania Twojego rozliczenia, a także rozliczeń innych podmiotów biorących udział w obrocie towarami lub usługami, będących przedmiotem rozliczenia.

Ważne! Przedsiębiorcy, którzy korzystają z mechanizmu podzielonej płatności (split payment) mogą liczyć na przyśpieszony termin zwrot VAT. Przy korzystaniu z mechanizmu, zwrot podatku na rachunek VAT będzie odbywał się w terminie 25 dni, czas jest liczony od dnia złożenia deklaracji.

Przeniesienie nadwyżki VAT do rozliczenia w kolejnym okresie rozliczeniowym

Kolejny sposób wykorzystania nadwyżki, to prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe.

Taka sytuacja może być korzystniejsza w momencie, gdy w kolejnych okresach rozliczeniowych wystąpi z kolei nadwyżka podatku należnego nad naliczonym, a zwrot nadwyżki podatku nastąpi w terminie 60 dni od złożenia deklaracji. Na wypadek, gdy z dużym prawdopodobieństwem przewidujesz, że w kolejnych okresach rozliczeniowych wystąpi nadwyżka podatku należnego nad naliczonym i będziesz miał obowiązek wpłaty tej różnicy do urzędu skarbowego, powinieneś zastanowić się nad przeniesieniem nadwyżki podatku na następny okres  (gdy na zwrot musiałabyś czekać 60 dni).

Decydując się na takie rozwiązanie, należy w deklaracji określić wysokość kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym i następnie tę samą kwotę zadeklarować do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.

Zaliczenie na poczet innych zobowiązań podatkowych

Jest również prawo odnośnie do tego, że sam możesz zadecydować o zaliczeniu zwrotu VAT na poczet innego podatku, który stanowi zobowiązanie bieżące lub przyszłe. Należy taką informację zawrzeć we wniosku do urzędu skarbowego, razem z przesyłaną deklaracją VAT. W piśmie należy powołać na art. 76 § 1 w zw. z art. 76b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Zaliczenie nastąpi z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku. Nie ma znaczenia, czy urząd zweryfikuje poprawność wyliczeń i jak długo będą trwały czynności wyjaśniające — o ile potwierdzą one zasadność zwrotu.

Możliwość tą można stosować w przypadku podatków rozliczanych w różnych organach podatkowych. Zwroty VAT powinny być bez większych problemów zaliczane na daniny rozliczane przez inne organy podatkowe niż urząd skarbowy – np. gminę lub organ celny. Jest to rozwiązanie szczególnie korzystne, gdy termin zwrotu VAT wynosi 180 dni.

Powinno się w każdym przypadku przeanalizować, czy przed upływem terminu zwrotu VAT, nie przypadają czasem zapłaty innych podatków. Jednakże warunkiem dokonania takiej kompensaty jest złożenie, wraz z deklaracją VAT wykazującą podatek do zwrotu, wniosku o dokonanie stosownego zaliczenia. Należy w nim wskazać zobowiązanie, które ma być w ten sposób uregulowane, oraz właściwy dla niego organ podatkowy.

Należy pamiętać, że gdy wystąpi się o bezpośredni zwrot podatku naliczonego, a będą już jakieś zobowiązania podatkowe z innych tytułów, urząd skarbowy niejako z „urzędu” dokona zaliczenia nadwyżki VAT na inne zobowiązania wraz z odsetkami za zwłokę, począwszy od tych o najwcześniejszym terminie płatności.

Wnioski o 300+ – już dostępne

Od 1 lipca ruszyła możliwość składania wniosków o 300+ na wyprawkę szkolną w ramach programu „Dobry Start”. W tym artykule przedstawimy informację, kto może otrzymać świadczenie, a także gdzie i kiedy złożyć wniosek.

Kto może ubiegać się o 300+ na dziecko ?

Na wyprawkę dla dziecka może otrzymać:
• rodzic,
• opiekun faktyczny (osoba, która faktycznie opiekuje się dzieckiem i złożyła wniosek o adopcję),
• opiekun prawny,
• osoba ucząca się (pełnoletni uczeń niepozostający na utrzymaniu rodziców w związku z ich śmiercią lub w związku z ustaleniem wyrokiem sądowym, bądź ugodą sądową prawa do alimentów z ich strony).

Kogo obejmuje program ?

Aby zostać beneficjentem programu, uczeń musi spełnić łącznie dwa warunki.

  • przed rozpoczęciem roku szkolnego w danym roku kalendarzowym uczeń nie może ukończyć 20 lat lub 24, jeśli posiada orzeczenie o umiarkowanym albo znacznym stopniu niepełnosprawności, potrzebie kształcenia specjalnego lub uczęszczania na zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze.
  • dziecko musi uczyć się w szkole podstawowej, ponadpodstawowej, artystycznej (w której realizowany obowiązek szkolny lub nauki), młodzieżowym ośrodku socjoterapii, specjalnym ośrodku wychowawczym, szkolno- wychowawczym bądź rewalidacyjno-wychowawczym.

Kogo te świadczenie nie obejmuje ?

Świadczenie 300+ niestety nie obejmuje dzieci w przedszkolach (także w tzw.zerówkach, nawet jeśli zajęcia odbywają się w szkole), studentów, ani uczniów szkół policealnych oraz szkół dla dorosłych. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej planuje jednak w przyszłości rozszerzenie programu 300+ również dla uczniów szkół dla dorosłych czy policealnych (bez zmian kryteriów wiekowych).

Gdzie złożyć wniosek ?

Papierowy wniosek można złożyć we właściwym dla miejsca zamieszkania (niezameldowania) urzędzie gminy czy miasta, ośrodku pomocy społecznej lub innym, dodatkowym miejscu, o którym informację można uzyskać w urzędzie miasta/gminy. Opiekunowie dzieci objętych pieczą zastępczą oraz osoby usamodzielniane mogą składać wniosek jedynie w powiatowym centrum pomocy rodzinie.

Wniosek można także, złożyć elektronicznie m.in. złożenie wniosku jest możliwe dzięki skorzystaniu z funkcji bankowości elektronicznej. Należy zalogować się na stronie swojego banku, odnaleźć odpowiednią zakładkę i postępować zgodnie z instrukcjami wyświetlanymi na ekranie (wszelkie szczegółowe informacje można znaleźć na stronach internetowych poszczególnych banków).

Wszystko o fakturach – jak je sporządzić i archiwizować?

Dokonanie transakcji handlowych odnoszących się do konkretnych towarów czy usług zwykle dokumentuje się przy wykorzystaniu faktur. Obecnie obok faktur papierowych coraz częściej wystawia się także faktury elektroniczne. Trzeba pamiętać o tym, że za fakturę uznaje się tylko taki dokument, który zawiera odpowiednie obowiązkowe dane. Zwykle wystawia się ją w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał przekazuje się nabywcy, a kopia pozostaje u sprzedawcy danego towaru czy usługi. Niekiedy można także wystawić fakturę w trzech egzemplarzach. Odnosi się to jednak wyłącznie do organów egzekucyjnych. W tym wypadku egzemplarze trafiają kolejno do nabywcy, wystawcy dokumentu oraz dłużnika.

Do kiedy można wystawić fakturę?

Fakturę z reguły należy przekazać nabywcy nie później niż 15 dnia miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym ostatecznie sfinalizowano transakcję. Od tej zasady istnieją jednak pewne wyjątki. Odnoszą się one do dostawców książek drukowanych, którzy wystawiają fakturę w przeciągu dwóch miesięcy od momentu przekazania klientom towaru, a także firm realizujących usługi budowlane i budowlano-montażowe (miesiąc od wykonania usługi). Dostawcy usług telekomunikacyjnych, a także energii elektrycznej i cieplnej powinni natomiast wystawić fakturę wraz z upływem terminu płatności za usługę. Także sam nabywca może zażądać wydania faktury, pod warunkiem, że nie upłynęły jeszcze trzy miesiące od zakończenia miesiąca, w którym zrealizowano transakcję. Nie ma tutaj zasadniczo znaczenia, czy wystawcą faktury jest czynny podatnik VAT, czy też podmiot zwolniony z podatku VAT. Obowiązujące terminy są takie same dla wszystkich podmiotów.

Jak wystawić fakturę VAT?

Warto skorzystać z gotowych wzorów faktur, choćby dostępnych w Internecie. Przyjmuje się, że na każdej fakturze muszą znaleźć się pewne obowiązkowe dane. Dotyczy to przede wszystkim kolejnego numeru faktury, daty jej wystawienia, a także daty dokonania dostawy towarów lub realizacji usług, jeśli nie pokrywa się ona z datą zapłaty.

Należy także wyszczególnić nazwy dostawców oraz nabywców usług, określając adres ich siedziby, a także numery identyfikacji podatkowej (NIP). Trzeba także wskazać nazwę towaru lub usługi, a także ilość sprzedanych dóbr i usług, wraz z określeniem ich jednostkowej ceny, Trzeba także opisać ewentualne rabaty i upusty cenowe, a następnie określić wartość netto zamówionego towaru lub usługi. Potem wpisuje się stawkę podatkową, a także wartość sprzedaży netto z określeniem różnych stawek podatkowych oraz sprzedaży zwolnionej z podatku. Następnie określa się kwotę podatku od wartości sprzedaży netto, wskazując na podział kwot odnoszących się do poszczególnych rodzajów stawek podatkowych. Na fakturze należy także wyszczególnić całkowitą kwotę należności. Choć nie jest to koniecznie wymagane przez prawo, warto fakturę podpisać własnoręcznie oraz opatrzyć pieczątką firmową. W takiej sytuacji wzrasta bowiem prawdopodobieństwo odzyskania należności w razie zalegania przez kontrahenta z zapłatą.

Faktury podatników zwolnionych z VAT

Faktury podatników zwolnionych z VAT różnią się nieco od tradycyjnych faktur VAT. Na tego rodzaju dokumentach muszą znaleźć się takie dane jak: data wystawienia, numer faktury, określenie stron transakcji wraz z wyszczególnieniem ich adresów. Ponadto na tego rodzaju fakturze trzeba także wskazać kolejny numer dokumentu, nazwę towaru lub usługi, których on dotyczy, kwotę należności razem, a także jednostkową cenę sprzedanych dóbr lub usług. Bardzo istotne jest również, aby podatnik korzystający ze zwolnienia przedmiotowego, określił, na jakiej podstawie przysługuje mu wspomniane zwolnienie. Z kolei w przypadku osób zwolnionych podmiotowo, nie trzeba wskazywać żadnych dokumentów prawnych w tym zakresie.

Archiwizowanie faktur

Co do zasady, wskazuje się, że faktury należy przechowywać przez co najmniej 5 lat od momentu upływu roku kalendarzowego, w którym doszło do opłacenia danej należności. Nie ma przy tym właściwie znaczenia, czy dana faktura została wystawiona w formie papierowej, czy też elektronicznej. W aspekcie przechowywania faktur obowiązują pewne reguły, których należy bezwzględnie przestrzegać. Chodzi tutaj przede wszystkim o uporządkowanie poszczególnych faktur zgodnie z okresami rozliczeniowymi, których one dotyczą, dbając także o to, aby w razie potrzeby można było relatywnie łatwo odnaleźć poszczególne dokumenty. Faktury powinny także spełniać łącznie warunki odnoszące się do autentyczności ich pochodzenia (pewna tożsamość wystawcy faktury), integralności treści (brak dokonywania zmian w ich tekście), jak również czytelności.

Jeśli dana firma przechowuje faktury w formie elektronicznej, zobowiązana jest do umożliwienia organom podatkowym możliwości ich poboru oraz przetwarzania danych, widniejących w fakturze. Z kolei faktury w formie papierowej zwykle drukowane są w dwóch egzemplarzach – po jednym dla odbiorcy i wystawcy, który przechowuje dokument w księdze przychodów i rozchodów.

Umorzenie należności wobec ZUS – czy jest to możliwe?

Opłacanie różnych składek ubezpieczeniowych w ZUS-ie stanowi obowiązek każdego przedsiębiorcy, a także pracownika. Niekiedy jednak z różnych powodów niektóre osoby mogą mieć ogromny problem ze spłatą wszystkich swoich zobowiązań finansowych względem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W takim wypadku można zwrócić się do tej instytucji z prośbą o pomoc. Wsparcie takie może przybrać rozmaite formy. Zwykle jest to propozycja rozłożenia spłaty długu na kilka miesięcy, w których trakcie należności będą spłacane systematycznie w ratach. W niektórych okolicznościach jednak wsparcie to może również dotyczyć całkowitego umorzenia długu. Oznacza to, że w wypadku uzyskania zgody od ZUS-u płatnik składek nie będzie musiał uregulować żadnych zobowiązań finansowych względem tej instytucji ubezpieczeniowej.

Podmioty uprawnione do uzyskania umorzenia

Prawo do umorzenia dotyczy dłużników zalegających ze spłatą składek ubezpieczeniowych w sytuacji, gdy ich sytuacja finansowa nie pozwala im na uregulowanie tych zobowiązań. Wniosek o umorzenie długu z tego tytułu mogą złożyć przede wszystkim przedsiębiorcy, będący aktualnymi lub byłymi płatnikami składek. O takie umorzenie mogą ponadto starać się również osoby, które przejęły na siebie odpowiedzialność za długi innych ludzi (na przykład spadkobiercy, następcy prawni lub wspólnicy). Prawem tym objęci są również pełnomocnicy dłużników, a także współmałżonkowie osób zadłużonych, którzy odpowiadają ze wspólnego majątku za zobowiązania swych partnerów życiowych.

Okoliczności przyznania prawa do umorzenia należności

Do umorzenia długu przez ZUS z reguły dochodzi w ściśle określonych okolicznościach. Dotyczy to przede wszystkim sytuacji stwierdzenia przez urzędników, że w danej sytuacji nie da się w ogóle ściągnąć żadnych należności. Podobnie dzieje się także wtedy, gdy ZUS uzna, że dłużnik aktualnie znajduje się w trudnej sytuacji rodzinnej oraz zawodowej. Jeśli chodzi o całkowitą nieściągalność należności, z reguły mówi się o niej wtedy, gdy zajdzie przynajmniej jedna z wyszczególnionych poniżej czynności. Chodzi tutaj przede wszystkim o śmierć dłużnika, który nie pozostawił po sobie ani żadnego majątku, ani też następców prawnych lub spadkobierców, którzy mogliby przejąć jego zobowiązania. Taka sama sytuacja występuje również wtedy, gdy na skutek decyzji sądu oddalono wniosek dotyczący ogłoszenia upadłości dłużnika lub umorzenia postępowania upadłościowego z powodu braku odpowiedniego majątku; może do tego dojść także wówczas, gdy po przeprowadzeniu postępowania upadłościowego nie uzyska się odpowiedniej kwoty do pokrycia zobowiązań względem ZUS.

Analogicznie całkowitą nieściągalność długu orzeka się wtedy, gdy dłużnik zaniechał już prowadzenia własnej firmy, nie posiadając żadnego majątku, a także wspólników, współmałżonka i następców prawnych. Inne sytuacje uprawniające ZUS do uznania całkowitej nieściągalności długu to niższa niż koszty upomnienia kwota nieopłaconej składki, potwierdzony przez naczelnika urzędu skarbowego lub komornika sądowego brak majątku, a także niemożność uzyskania w postępowaniu egzekucyjnym kwot przekraczających wydatki na to postępowanie. Z kolei o trudnej sytuacji rodzinnej i finansowej dłużnika z reguły mówi się wtedy, gdy ewentualna spłata zobowiązań pozbawiłaby w zupełności dłużnika oraz jego rodzinę środków do życia.

Podobnie dzieje się w przypadku poniesienia strat na skutek różnych nadzwyczajnych zdarzeń, na przykład klęski żywiołowej, co mogłoby spowodować konieczność zaprzestania funkcjonowania firmy. Umorzenie z powodu nieściągalności długu następuje również wtedy, gdy dłużnik ciężko choruje lub opiekuje się ciężko chorym krewnym, nie mogąc z tego powodu zarobić wystarczającej kwoty do uregulowania należności.

Składki podlegające umorzeniu

To, jakie składki podlegają umorzeniu, a jakie nie, zależy od tego, czy chodzi o osobę opłacającą składki za siebie, czy też za swoich pracowników. Co do zasady zarówno w wypadku przedsiębiorców opłacających składki tylko za siebie można umorzyć wszelkie ubezpieczenia społeczne, jak i zdrowotne, a także składki na Fundusz Pracy i Fundusz Emerytur Pomostowych. Nie można jednak umorzyć ubezpieczeń społecznych oraz zdrowotnych za pracowników.

Jak uzyskać umorzenie należności?

Trzeba w tym celu złożyć stosowny wniosek, w którym wyszczególniono dane osobowe dłużnika, kwotę nieopłaconych należności, powody zalegania ze spłatą, uzasadnienie, dlaczego nie można uregulować tych zobowiązań, jak również rodzaj pomocy, o którą dłużnik się ubiega. Wniosek musi być podpisany własnoręcznie przez składającego. Dodatkowo warto także złożyć różne inne dokumenty potwierdzające trudną sytuację materialną i związaną z nią niemożność uregulowania długu.

Takie wnioski składa się w dowolnym momencie. Można je wysłać pocztą lub złożyć osobiście albo przez pełnomocnika. Niekiedy składa się także wnioski ustne w rozmowie telefonicznej. Wniosek taki rozpatruje się w terminie do dwóch miesięcy, licząc od daty jego złożenia w urzędzie.

Podatek liniowy 19% – wszystko, o czym musisz wiedzieć

Rozpoczynając własną działalność gospodarczą, każdy podatnik wcześniej czy później staje przed dylematem wyboru odpowiedniego sposobu rozliczania podatku. Rozliczając się na zasadach ogólnych, można skorzystać z takich możliwości, jak na przykład skala podatkowa, karta podatkowa, ryczałt od zewidencjonowanych przychodów, a także podatek liniowy, To ostatnie rozwiązanie uznaje się za jedną z najlepszych opcji dla większości podmiotów, stąd też warto wyjaśnić, na czym polega ta reguła opodatkowania przychodów firmowych oraz czym różni się ona od pozostałych form obliczania należnego podatku.

Definicja podatku liniowego

Pod pojęciem podatku liniowego kryje się jedna z form opodatkowania dochodów firmowych. Przedsiębiorcy, którzy zdecydują się na tę formę rozliczania swoich obrotów sprzedażowych, powinni wziąć pod uwagę, że w tym wypadku cały dochód zostanie opodatkowany stałą stawką o wielkości 19%. Nie będzie miało tutaj zasadniczo znaczenia to, ile dochodu podatnik osiągnął w danym roku. Bez względu na wysokość dochodu stawka ta zawsze będzie oscylować na poziomie 19%. Należy zdać sobie z tego sprawę jeszcze przed dokonaniem wyboru najwłaściwszej dla danej firmy formy opodatkowania.

Z podatku liniowego 19% mogą korzystać zarówno osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, jak i wspólnicy w spółkach niedysponujących osobowością prawną. Wyboru formy opodatkowania dokonuje się za pomocą złożenia specjalnego oświadczenia przez podatnika, które musi trafić na ręce właściwego naczelnika urzędu skarbowego, adekwatnego do miejsca zamieszkania płatnika lub siedziby firmy. Trzeba tego dokonać, zanim rozpocznie się określoną działalność. Musi to nastąpić do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do osiągnięcia pierwszego przychodu firmowego. Brak złożenia stosownego oświadczenia o wyborze podatku liniowego jako formy opodatkowania sprawia, że docelowo wskazuje się skalę podatkową jako sposób rozliczania podatku dochodowego.

Zasady obliczania dochodu w podatku liniowym

Niezależnie od tego, czy podatnik ostatecznie zdecydował się na obliczanie podatku za pomocą skali podatkowej, czy podatku liniowego, dochód oblicza się dokładnie tak samo, odejmując od siebie wartość przychodu uzyskanego w danym miesiącu od wartości kosztów poniesionych na prowadzenie działalności gospodarczej. Ewidencjonowanie przychodów i rozchodów odbywa się przy wykorzystaniu Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów. Na przedsiębiorcy rozliczającym się za pomocą podatku liniowego ciąży obowiązek wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Można tego dokonywać z częstotliwością miesięczną lub kwartalną (w takim wypadku wysokość zaliczki zależy od osiągniętego w danym czasie dochodu, przy czym wysokość podatku oblicza się według stawki 19%).

Niekiedy podatnikom, którzy prowadzą już swoją działalność przez co najmniej kilka lat, udostępnia się możliwość opłacania zaliczek w uproszczonej formie, niezależnie od osiągniętego aktualnie dochodu. Tego rodzaju zaliczki oblicza się w oparciu o historyczne dane, zebrane z różnych zeznań składanych przez podatnika w poprzednich latach. W takim zaliczki opłaca się wyłącznie w systemie miesięcznym.

Zalety podatku liniowego

Podatek liniowy – tak jak każda inna forma opodatkowania – ma swoje zalety oraz wady. Do tych pierwszych zalicza się z całą pewnością możliwość dokonania odliczenia od przychodu z tytułu prowadzonej działalności kosztów wynikających z jej uzyskania. Bardzo ważna jest również stała stawka podatkowa, która oscyluje na dokładnie takim samym poziomie, niezależnie od wysokości uzyskanego w danym czasie dochodu.

W opodatkowaniu podatkiem liniowym liczy się również to, że w tym wypadku nie łączy się ze sobą dochodów uzyskiwanych z różnych źródeł. Dzięki temu dochody opodatkowane liniowo nie oddziałują, na podwyższenie stawki podatku od dochodów tak jak ma to miejsce w przypadku dochodów opodatkowanych zgodnie ze skalą podatkową. Podatek liniowy wylicza się znacznie łatwiej niż, ma to miejsce w przypadku skali podatkowej, a to ze względu na stosowanie tej samej stawki, niezależnie od kwoty uzyskanego dochodu. Nie bierze się tutaj też pod uwagę kwoty zmniejszającej podatek.

Wady podatku liniowego

Oczywiście, podatek liniowy ma też swoje wady. Nie można tutaj bowiem łączyć dochodów pochodzących z różnych źródeł. Nie jest to też odpowiednie rozwiązanie dla osób rozliczających się ze współmałżonkiem, ponieważ nie przewiduje ono takiej opcji.

Ta forma opodatkowania pozwala jedynie na odliczanie kosztów wynikających z prowadzenia działalności gospodarczej w poprzednich latach, a także składek społecznych podatnika i współpracujących z nim osób opłaconych w konkretnym roku podatkowym. Od podatku wyliczonego w ten sposób można zasadniczo odliczyć jedynie składki zdrowotnej.

W tej formie opodatkowania podatnik nie może również skorzystać z różnych ulg, na przykład rodzinnej, rehabilitacyjnej czy na internet. Nie można tutaj również odliczyć kwoty zmniejszającej podatek. Jeśli roczny dochód firmy nie przekracza 85 528 zł, stawka podatku jest wyższa niż przy skali podatkowej.

Urlop ojcowski – co warto wiedzieć ?

W roku 2019 zasady udzielania urlopu ojcowskiego nie uległy zmianom. Pracownik — ojciec w dalszym ciągu będzie mógł skorzystać z dwóch tygodni urlopu ojcowskiego. W dzisiejszym artykule przedstawimy najważniejsze zasady udzielania urlopu ojcowskiego.

Urlop ojcowski, w przeciwieństwie do tzw. urlopu tacierzyńskiego jest urlopem samodzielnym i daje on możliwość skorzystania z niego niezależnie od wykorzystania urlopu macierzyńskiego od matki dziecka.

Czas trwania

Urlop ojcowski trwa maksymalnie 14 dni. Nie musi być on wykorzystany jednorazowo. Pracownik może wnioskować o ten urlop także w mniejszym wymiarze lub w dwóch częściach, przy czym należy pamiętać, że każda z tych części nie może być krótsza niż 7 dni.

Pamiętać należy, że do 14-dniowego okresu urlopu wliczane są również takie dni jak: soboty, niedziele i inne dni wolne od pracy.

Ustawodawca nie przewidział wydłużenia urlopu w momencie urodzenia bliźniaków czy trojaczków. Znaczy to, że jeśli pracownikowi urodzą się bliźniaki — liczba dni przysługujących w ramach urlopu ojcowskiego nie zwiększy się, a pracownikowi w dalszym ciągu będzie przysługiwało 14 dni.

Urlop ojcowski przysługuje do ukończenia przez dziecko 24. miesiąca życia.

Ojciec adopcyjny także może skorzystać z urlopu ojcowskiego. W takiej sytuacji urlop ojcowski należy, wykorzystać w terminie 2 lat licząc od dnia uprawomocnienia postanowienia orzekającego przysposobienie dziecka (nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 7. roku życia, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego – nie dłużej niż do ukończenia przez nie 10. roku życia).

Urlop ojcowski jest w 100% płatny — za czas przebywania na zwolnieniu pracownikowi przysługuje prawo do pełnego wynagrodzenia.

Wniosek, aby móc skorzystać z urlopu ojcowskiego

Urlop ojcowski ma charakter fakultatywny, udzielany jest na złożony przez pracownika wniosek. Jeśli pracownik wystąpi do pracodawcy z wnioskiem o udzielenie urlopu ojcowskiego, to pracodawca będzie miał bezwzględny obowiązek zaakceptować wniosek.

Pracownik zobowiązany jest złożyć pisemny wniosek o udzielenie urlopu ojcowskiego najpóźniej 7 dni przed planowanym rozpoczęciem korzystania z urlopu.

Korzyści związane z prowadzeniem własnej firmy


Stabilność zatrudnienia często kojarzy się nam z umową o pracę, która daje nam określone godziny pracy, wyznacza pełne obowiązki, których należy przestrzegać. Takie zatrudnienie nie dla każdego człowieka jest satysfakcjonujące, ostatnimi czasy większa część ludności woli pracować na własny rachunek, ponieważ ceni sobie niezależność, a przede wszystkim elastyczne godziny pracy. Takie też osoby decydują się na założenie własnej działalności.

Przedstawimy poniżej zalety prowadzenia własnej firmy.

Praca na etacie — zalety prowadzenia własnej firmy

Praca na etacie często wiąże się z ustalonymi godzinami pracy i określonym miejscem jej wykonywania. Osoby, które chcą pracować zdalnie lub w elastycznych godzinach, muszą uzyskać zgodę pracodawcy (co często jest niemożliwe). W takim wypadku rozwiązaniem może okazać się założenie własnej działalności gospodarczej.

Mnóstwo rodzajów działalności pozwala bowiem na pracę z domu, a prowadząc swoją firmę — decydujemy nie tylko o swoim miejscu pracy, ale także o nienormowanych godzinach pracy. W zależności od potrzeb można samodzielnie zarządzać czasem oraz zleceniami/obowiązkami, dzięki czemu łatwiej jest pogodzić życie prywatne z zawodowym.

Rejestracja swojej firmy może opłacać się np. rodzicom, którzy chcą spędzać więcej czasu z dziećmi bądź nie mają możliwości, aby skorzystać z pomocy dziadków.

Rozliczenie podatku dochodowego
Rozliczenie podatku dochodowego w ramach działalności gospodarczej polega na tym, że przede wszystkim każdy przedsiębiorca ma dowolność w wyborze sposobu rozliczenia swoich dochodów. Dostępne są poniższe formy opodatkowania:

  • skala podatkowa – stawki podatku analogiczne jak w przypadku umowy o pracę, a koszty uzyskania przychodów rozliczane są na podstawie rachunków i faktur (rzeczywiście poniesione wydatki);
  • karta podatkowa – stawka podatku uzależniona jest od rodzaju prowadzonej działalności oraz liczby pracowników, nie można rozliczyć kosztów uzyskania przychodów.
  • podatek liniowy – podatek w wysokości 19% niezależnie od osiąganych dochodów, koszty uzyskania przychodów rozliczane według rachunków i faktur;
  • ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – stawka podatku uzależniona od czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej, nie ma możliwości rozliczenia kosztów uzyskania przychodów;